image-12-1024x1024

inlay و onlay چیست؟

پوسیدگی و شکستگی دندان ها سبب زشت شدن دندان ها و تخریب آنها می شوند. به همین دلیل باید با روش هایی، این پوسیدگی و شکستگی ها را رفع نمود. این روش ترمیمی یکی از روش های بسیار عالی است که به عنوان روکش جزئی می توان برای برطرف کردن عیوب دندان ها از آن استفاده کرد. این روش مزایا و معایبی دارد که در ادامه با آن بیشتر آشنا خواهید شد.

اینله و انله دندان چیست؟

اینله و انله دندان که به آنها اینلی و انلی نیز گفته می شود، نوعی روش ترمیم دندان هستند که بیشتر برای دندان های عقبی بکار برده می شوند. در واقع زمانی که دندان های عقبی دچار پوسیدگی دندان ، شکستگی و ترک خوردگی جزئی می شوند، دندانپزشک ترجیح می دهد که از این روش برای پر کردن دندان های عقبی به جای روکش، استفاده کند. در این حالت آسیب دندان آنقدر جدی نیست که بیمار نیاز به روکش داشته باشد و همین روش کفایت می کند. در واقع افرادی می توانند از این روش استفاده کنند که دندان های آنها آنقدر دچار پوسیدگی شده است که نمی توان آن را پر کردن رفع نماید و همچنین مقدار قابل توجهی از دندان نیز سالم است و نیازی به روکش ندارند. از این روش، دندانپزشک برای حفظ ساختمان دندان استفاده می کند.

اینله و انله دندان دارای استحکام و ماندگاری بیشتری هستند و گاهی تا ۳۰ سال نیز ماندگار هستند.
اینله و انله از خراب شدن دندان در آینده جلوگیری می کنند و عمر دندان را بیشتر می کنند.
برای استفاده از این روش، ابتدا باید قالب دندان بیمار گرفته شده و سپس این مواد بر اساس قالب دندان وی ساخته می شوند. اما در پر کردن معمولی، دندان مستقیما با مواد پر می شود.
از لحاظ ظاهری، دندانی که با اینله و انله پر می شود، ظاهر بسیار بهتری نسبت به دندان هایی که با آلیاژ فلزی پر می شوند، دارد و بسیار طبیعی تر است.

تفاوت اینله و انله در چیست؟

با اینکه این روش ها، هر دو برای پر کردن دندان های پوسیده و خراب به کار می رود. اما این دو، تفاوت هایی با هم دارند. اینله برای پر کردن فضای بین شیار دندان ها و لبه های گردی که در سطح مرکزی دندان قرار دارند، بکار برده می شود و از این رو، به پر کردن دندان شباهت بسیاری دارد و فضای داخلی دندان را می توان با آن پر کرد. اما انله، بسیار وسیع تر است و می تواند تا سمت شیارهای طرفین دندان نیز کشیده شود. به دلیل پوشش گسترده انله، به این روش پوشش تکه ای نیز گفته می شود.

برای استفاده از این روش، ابتدا باید دندان ها و میزان خرابی و پوسیدگی آنها، توسط دندانپزشک معاینه شود. سپس در صورت تشخیص پوسیدگی دندان، دندانپزشک دندان را خالی کرده و سپس برای تهیه اینله و انله، از دندان قالبی تهیه کرده و آن را به لابراتوار برده و آن را می سازد. معمولا برای ساخت اینله و آنله، از طلا، رزین و پورسلین استفاده می شود. برای دندان های عقبی، معمولا از جنس طلا استفاده می شود و برای دندان های کمی جلوتر، از جنس رزین که بسیار به رنگ دندان شباهت دارد، استفاده می شود.

روند ساخت و نصب اینله و انله، معمولا دو جلسه و یا بیشتر طول می کشد و در این فاصله برای خراب نشدن دندان، معمولا یک روکش موقت برای دندان ساخته می شود.

فعالیت های انجام شده در جلسه اول مراجعه بیمار به دندانپزشکی برای استفاده از اینله و ابله، عبارتند از:

  • تهیه عکس از دندان پوسیده و خراب شده
  • در صورت نیاز، عصب کشی دندان
  • انتخاب بهترین و مناسب ترین رنگ و جنس اینله یا انله بر اساس نوع دندان
  • با استفاده مته دندانپزشکی، پوسیدگی های دندان باید تراشیده شوند.
  • تهیه قالب از دندان مورد نظر و ارسال این قالب به لابراتوار
  • پر کردن دندان به صورت موقت تا زمان حاضر شدن اینله یا ابله دندان
  • پس از اتمام جلسه اول، در جلسه دوم مراجعه بیمار به دندانپزشکی، فعالیت های ذیل انجام می شود:
  • دندانی که به صورت موقت پر شده است، باید به طور کامل پر شود.
  • شستشوی دندان با مواد مخصوص و تمیز کردن آن
  • چسباندن اینله یا ابله با مواد مخصوص به دندان مورد نظر
  • پولیش کردن دندان و آماده نمودن نهایی دندان

پس از ساخت اینله و انله، برای نصب این نوع روکش بر روی دندان ها، دو روش مستقیم و غیر مستقیم وجود دارد. در روش غیر مستقیم، پس از اینکه دندانپزشک بر اساس قالب دندان، اینله یا انله را آماده نمود، پرکردگی موقت را از روی دندان برداشته و آن را بر روی دندان نصب و می چسباند. اما در روش مستقیم، دندانپزشک تنها با یک عکس، می تواند به راحتی قالب اینله و انله را طراحی کرده و آن را می سازد. در این روش از شبیه سازی های کامپیوتری برای طراحی بهتر این موارد استفاده می شود و بدون آنکه چندین هفته صرف ساختن این قالب ها شود، تنها با یک عکس، این کار به راحتی و در کمترین زمان انجام می شود.

به دلیل مزایای فراوان، از این روش امروزه بسیار بیشتر از پر کردن دندان استفاده می شود. مزایای این روش عبارتند از:

  • اینله و انله در برابر سایش و فرسودگی بسیار مقاوم است.
  • باعث استحکام هر جه بیشتر دندان ها می شود.
  • به دلیل اینکه اینله و انله به صورت محکم به دندان ها می چسبد، احتمال پوسیدگی در لبه های بیرونی دندان بسیار کمتر است.
  • اینله و انله به دلیل اینکه متناسب با دندان هر شخص ساخته می شوند، مانع از تجمع هر گونه پلاک و باکتری در داخل دهان و در نهایت بر روی دندان ها می شود. بنابراین تمیز کردن آن بسیار راحت تر است.

معایب اینله و انله


با اینکه اینله و انله یکی از بهترین روش ها برای پر کردن دندان ها است. اما معایبی نیز دارد که عبارتند از:

  • برخلاف روش پر کردن دندان ها، کار مربوط به این روش در دو جلسه انجام می شود که بسیار زمان بر تر از روش پر کردن دندان ها است.
  • این روش بسیار گرانتر از پر کردن دندان است.
  • اگر مینای دندان قبل از نصب به هر دلیلی تخریب شده باشد، احتمال فرسایش اینله و انله و دندان هایی که روی آنها چفت می شوند، بسیار بیشتر است.
  • اگر دندانپزشک به اندازه کافی ماهر نباشد، نمی تواند اینله و ابله را به درستی بر روی دندان نصب کند و همین امر سبب افتادن این روکش ها از روی دندان می شود.
  • اگر بهداشت دهان و دندان به خوبی و به طور کامل رعایت نشود، گوشه های دندان ممکن است دچار پوسیدگی شود.